Χένρι Κίσινγκερ Μνημόνιο Μελέτης Εθνικής Ασφάλειας 200.

To Μνημόνιο Μελέτης εθνικής Ασφάλειας 200: Επιπτώσεις της παγκόσμιας Αύξησης του Πληθυσμού για την Ασφάλεια των ΗΠΑ και στο Εξωτερικό Συμφέροντα ( NSSM200 ), επίσης γνωστή ως η ” Κίσινγκερ Έκθεση “, ήταν η εθνική ασφάλεια οδηγία ολοκληρωθεί στις 10 δεκεμβρίου, το 1974, από τις Ηνωμένες Πολιτείες το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας υπό την καθοδήγηση του Χένρι Κίσινγκερ μετά την αρχική εντολές από τον Πρόεδρο των ηπα Ρίτσαρντ Νίξον .

NSSM200 αναμορφώθηκε και υιοθετήθηκε ως επίσημη πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών, μέσω NSDM 314 από τον Πρόεδρο Τζέραλντ Φορντ στις 26 του νοέμβρη του 1975. Aρχικά είχε ταξινομηθεί για πάνω από μια δεκαετία, αλλά προέρχονται από ερευνητές στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Το μνημόνιο και τις επόμενες πολιτικές που αναπτύσσονται από την έκθεση παρατηρήθηκαν ως τρόπο οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τον ανθρώπινο πληθυσμό ελέγχου για να περιορίσει την πολιτική δύναμη των υπανάπτυκτων εθνών, εξασφαλίζει την εύκολη εξαγωγή των ξένων φυσικών πόρων, στην αποτροπή νέων αντι-δημιουργία άτομα από το να γεννηθεί και να προστατεύσει Αμερικανικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό από την παρέμβαση εθνών με σκοπό να μειώσει την αύξηση του πληθυσμού.

Παρασκήνιο

Υπό τη διοίκηση του Προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου , η κυβέρνηση ενέκρινε μια ατζέντα και η τήρηση των ανθρωπίνων τον έλεγχο του πληθυσμού, προκειμένου να αποφευχθεί η παγκόσμια διάδοση του κομμουνισμού και σύμφωνα με τις συμβουλές στρατηγός Ουίλιαμ Χένρυ Ντρέιπερ Jr. , υποστηρίζεται η δημιουργία των Ηνωμένων Εθνών για τον Πληθυσμό Fund (UNFPA) , προκειμένου να δημιουργήσει μια παγκόσμια πηγή για τον έλεγχο του πληθυσμού για να αποφύγετε μια εικόνα του ιμπεριαλισμού . ^[2] Πιστεύει ότι οι μελλοντικές γενιές θα γεννηθεί σε όλο τον κόσμο που ενέχουν κίνδυνο για τη συσσώρευση πλούτου, πλούσιους ιδιώτες και η κυβέρνηση των ΗΠΑ υποστήριξε μια πολιτική παγκόσμιας τον έλεγχο του πληθυσμού, σε μια προσπάθεια να αποφύγει την ευθύνη.

Ως αποτέλεσμα, η NSSM200 συντάχθηκε κυρίως από Ερωτοτροπώ Claxton και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η παγκόσμια έλεγχο του πληθυσμού ήταν αναγκαία για την προστασία ΜΑΣ οικονομικά και στρατιωτικά συμφέροντα.

Το σχέδιο δημιουργήθηκε για να αποφευχθεί η εμφάνιση της “οικονομικής ή ρατσιστικό ιμπεριαλισμό” και “να δει … ως βιομηχανικές την πολιτική της χώρας για να κρατήσει τη δύναμή τους κάτω ή να δεσμεύσετε πόρους για χρήση από τις πλούσιες χώρες”, με γραπτή στόχο “μείωση της γονιμότητας και όχι η βελτίωση της ζωής των ανθρώπων”, παρά καθοδηγώντας τους διοργανωτές να “δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη και βελτίωση της ποιότητας της ζωής των φτωχών”, αργότερα εξηγώντας τα εν λόγω έργα ήταν “κατά κύριο λόγο για άλλους λόγους”.

Περιεχόμενο

Η βασική διατριβή του μνημονίου ήταν ότι η αύξηση του πληθυσμού στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες (Λαχ) είναι μια ανησυχία για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ, επειδή θα τείνουν να ρισκάρει την πολιτική αναταραχή και την πολιτική αστάθεια σε χώρες που είχαν ένα υψηλό δυναμικό για την οικονομική ανάπτυξη. Η πολιτική που δίνει “υψίστης σημασίας” για τον έλεγχο του πληθυσμού μέτρων και την προώθηση της αντισύλληψης μεταξύ 13 πυκνοκατοικημένες χώρες για τον έλεγχο της ταχείας αύξησης του πληθυσμού, για την οποία το θεωρεί εχθρική για την κοινωνικο-πολιτική και οικονομική ανάπτυξη των χωρών αυτών και τα εθνικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών από την “οικονομία των ΗΠΑ θα απαιτήσει μεγάλες και αυξανόμενες ποσότητες ορυκτών από το εξωτερικό” και τις χώρες που μπορούν να παράγουν αποσταθεροποιητικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης εναντίον του.

Συνοπτικά, η NSSM200 παρέχει τέσσερις βασικές παρατηρήσεις:

1. Η αύξηση του πληθυσμού των ξένων εθνών παρέχει μεγαλύτερη γεωπολιτική δύναμη και δυνατή αντιπολίτευση να ΜΑΣ συμφέροντα
2. Οι Ηνωμένες Πολιτείες στηρίζεται στις χώρες υπανάπτυκτες ώστε να μπορείτε εύκολα να αποκτήσετε φυσικών πόρων
3. Υψηλά ποσοστά γεννήσεων αποτέλεσμα με περισσότερα νεότερα άτομα που αντιτίθενται ιδρύθηκε κυβερνήσεις
4. Οι αμερικανικές επιχειρήσεις είναι ευάλωτα σε παρεμβολές από ξένες κυβερνήσεις που απαιτούνται για να παρέχουν για την ανάπτυξη των πληθυσμών

Αυτό συνιστά την ηγεσία των ΗΠΑ “επιρροή τους εθνικούς ηγέτες” και “βελτιωμένη κόσμο-ευρεία υποστήριξη για τον πληθυσμό που σχετίζονται με τις προσπάθειες που θα πρέπει να αναζητηθεί μέσα από την αυξημένη έμφαση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και άλλες πληθυσμού εκπαίδευσης και προγραμμάτων κινήτρων από τον ΟΗΕ, USIA, και USAID.”

Δεκατρείς χώρες ονομάζονται στην έκθεση ως ιδιαίτερα προβληματικές.

Η Ινδία , το Μπαγκλαντές , το Πακιστάν , την Ινδονησία , την Ταϊλάνδη , οι Φιλιππίνες , η Τουρκία , η Νιγηρία , η Αίγυπτος , Αιθιοπία , Μεξικό , Κολομβία και Βραζιλία . Οι χώρες αναμένεται να δημιουργήσουν το 47 τοις εκατό του συνόλου του παγκόσμιου πληθυσμού ανάπτυξης.

Επίσης, θέτει το ερώτημα αν οι ΗΠΑ θα πρέπει να εξετάσουν την προνομιακή κατανομή του πλεονάσματος τροφίμων για μέλη που κρίνεται εποικοδομητική χρήση του ελέγχου του πληθυσμού μέτρα.

Γενική εποπτεία

Το έγγραφο λαμβάνει μια ματιά σε όλο τον κόσμο δημογραφικές τάσεις του πληθυσμού, όπως προβλέπεται στο 1974.

Είναι λοιπόν χωρίζεται σε δύο μεγάλες ενότητες: αναλυτική ενότητα και συστάσεις πολιτικής.

Οι συστάσεις πολιτικής χωρίζεται σε δύο τμήματα. Ένα αμερικανικό πληθυσμό, στρατηγική και δράση για τη δημιουργία συνθηκών για την γονιμότητα και την παρακμή. Μια σημαντική ανησυχία επανέλαβε το έγγραφο αφορά την επίδραση του πληθυσμού στην πείνα και λιμό.

“Η αύξηση του πληθυσμού θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ανάγκη για τρόφιμα ιδιαίτερα στις φτωχότερες, ταχύτερα αναπτυσσόμενη Λαχ.[λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες], Ενώ υπό κανονικές καιρικές συνθήκες, και υποθέτοντας ότι η παραγωγή τροφίμων ανάπτυξης, σύμφωνα με τις πρόσφατες τάσεις, η συνολική παγκόσμια γεωργική παραγωγή θα μπορούσε να επεκταθεί ταχύτερα από τον πληθυσμό, θα υπάρξει σοβαρά προβλήματα στη διανομή τροφίμων και χρηματοδοτήσεων, καθιστώντας ελλείψεις, ακόμα και σήμερα, η κακή διατροφή επίπεδα, πιθανόν σε πολλά από τα μεγαλύτερα και πιο πυκνοκατοικημένη ΛΑΧ περιοχές. Ακόμα και σήμερα 10 έως 20 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο που οφείλονται, άμεσα ή έμμεσα, σε υποσιτισμό. Ακόμα πιο σοβαρό είναι το αποτέλεσμα των μεγάλων καλλιεργειών παραλείψεις, οι οποίες είναι πιθανό να εμφανίζονται από καιρό σε καιρό.

“Η πιο σοβαρή συνέπεια για τα βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα είναι η δυνατότητα μαζική πείνα σε ορισμένα μέρη του κόσμου, ιδίως τις φτωχότερες περιφέρειες. Κόσμο ανάγκες για τροφή αύξηση κατά 2,5% ή περισσότερο ανά έτος (κάνοντας μια μέτρια αποζημίωση για τη βελτίωση δίαιτες και διατροφή) σε μια εποχή που άμεσα διαθέσιμα λίπασμα και καλά-ποτίζονται γη είναι ήδη σε μεγάλο βαθμό να χρησιμοποιηθεί. Ως εκ τούτου, προσθήκες παραγωγή τροφίμων πρέπει να προέρχονται κυρίως από τις υψηλότερες αποδόσεις.

“Χώρες με τη μεγάλη αύξηση του πληθυσμού δεν έχει την πολυτέλεια συνεχώς αυξανόμενες εισαγωγές, αλλά για να αυξήσει τα τρόφιμα παραγωγή σταθερά από 2 έως 4 τοις εκατό κατά την επόμενη γενιά ή δύο είναι μια τρομερή πρόκληση.”

Βασική Ατζέντα

• “Η οικονομία των ΗΠΑ θα απαιτούν μεγάλες και αυξανόμενες ποσότητες ορυκτών από το εξωτερικό, κυρίως από τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες [βλ. Εθνική Επιτροπή για την Πολιτική των Υλικών, Προς μια Εθνική Πολιτική των Υλικών: Βασικά Στοιχεία και Θέματα, απρίλιος 1972]. Αυτό το γεγονός δίνει ΗΠΑ ενισχυμένη ενδιαφέρον για την πολιτική, οικονομική και κοινωνική σταθερότητα των προμηθευτριών χωρών. Όπου μια μείωση του πληθυσμού πιέσεις από την μείωση των γεννήσεων μπορεί να αυξήσει τις προοπτικές για μια τέτοια σταθερότητα, δημογραφική πολιτική γίνεται σχετική πόρων προμήθειες και τα οικονομικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών…. Η θέση των γνωστών αποθεμάτων της υψηλότερης ποιότητας μεταλλεύματα από τα περισσότερα μέταλλα ευνοεί την αύξηση της εξάρτησης από όλες τις βιομηχανικές περιοχές και στις εισαγωγές από τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες. Τα πραγματικά προβλήματα των ορυκτών προμήθειες ψέματα, όχι στην βασική φυσική επάρκεια, αλλά στην πολιτικο-οικονομικά ζητήματα πρόσβασης, τους όρους για την εξερεύνηση και την εκμετάλλευση, και την κατανομή των οφελών μεταξύ των παραγωγών, των καταναλωτών και της χώρας υποδοχής κυβερνήσεις” [Κεφάλαιο ΙΙΙ, “Ορυκτών και Καυσίμων”].
• “Εάν μέσα από την κυβερνητική δράση, εργασίας, συγκρούσεις, σαμποτάζ, ή τις κοινωνικές αναταραχές, την ομαλή ροή των απαιτούμενων υλικών θα είναι σε κίνδυνο. Αν και η δημογραφική πίεση προφανώς δεν είναι ο μόνος παράγοντας που εμπλέκονται, αυτοί οι τύποι απογοητεύσεις, είναι πολύ λιγότερο πιθανό υπό συνθήκες βραδείας ή μηδενικής αύξησης του πληθυσμού” [Κεφάλαιο ΙΙΙ, “Ορυκτών και Καυσίμων”].
• “Πληθυσμούς με υψηλό ποσοστό αύξησης. Οι νέοι, που βρίσκονται σε πολύ υψηλότερα ποσοστά σε πολλές Λαχ, είναι πιθανό να είναι πιο ευμετάβλητο, ασταθές, επιρρεπείς σε ακραίες καταστάσεις, την αποξένωση και τη βία από έναν μεγαλύτερο πληθυσμό. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι μπορεί πιο εύκολα να πειστεί να επιτεθούν τα νομικά όργανα της κυβέρνησης ή ακίνητης περιουσίας της ” δημιουργία,’ ‘ιμπεριαλιστές,’ πολυεθνικές εταιρείες, ή σε άλλους-συχνά εξωτερικών — επηρεάζει το φταίξιμο για τα προβλήματά τους” [Κεφάλαιο Β, “Επιπτώσεις του Πληθυσμού Πιέσεις για την Εθνική Ασφάλεια”].
• “Πρέπει να προσέξουμε ότι οι δραστηριότητές μας δεν θα πρέπει να δώσει την εμφάνιση των Λαχ από μια βιομηχανοποιημένη χώρα την πολιτική που στρέφεται κατά της Λαχ. Προσοχή πρέπει να ληφθεί ότι σε κάθε προσεγγίσεις στον τομέα αυτό υποστηρίζουμε στις Λαχ είναι αυτές που μπορούν να υποστηρίξουν σε αυτή τη χώρα. “Τρίτου Κόσμου” οι ηγέτες θα πρέπει να είναι στο προσκήνιο και να λάβει τα εύσημα για την επιτυχή προγράμματα. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σημαντικό να δείξουμε σε ΛΑΧ ηγέτες που τόσο τον οικογενειακό προγραμματισμό τα προγράμματα έχουν εργαστεί και μπορεί να λειτουργήσει μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα.” [Κεφάλαιο Ι, “Οι Παγκόσμιες Δημογραφικές Τάσεις”]
• “Σε αυτές τις ευαίσθητες σχέσεις, ωστόσο, είναι σημαντικό σε στυλ, καθώς και ουσία για να αποφευχθεί η εμφάνιση του εξαναγκασμού.”
• Η άμβλωση ως μια γεωπολιτική στρατηγική αναφέρεται πολλές φορές στην έκθεση με ενδεικτικά επιπτώσεις: “Καμία χώρα δεν έχει μειώσει την αύξηση του πληθυσμού, χωρίς να καταφεύγουν στην άμβλωση…. υπό ανάπτυξη χώρας συνθηκών προνοητικότητα μεθόδους όχι μόνο είναι συχνά διαθέσιμα, αλλά συχνά αποτυγχάνουν γιατί η άγνοια, η ελλιπής προετοιμασία, κακή χρήση και μη χρήση. Επειδή αυτές οι προϋποθέσεις, αύξηση του αριθμού των γυναικών στον αναπτυσσόμενο κόσμο έχουν να καταφεύγουν στην άμβλωση….
• Τον έλεγχο του πληθυσμού και η μείωση του πληθυσμού τακτική.